Τα πορτοκάλια, λεμόνια, νεράντζια ως τροφή και ως φάρμακο

Θεραπευτικές ιδιότητες των πορτοκαλιών, λεμονιών, νερατζιών 

Πορτοκάλια

Τα πορτοκάλια θεωρούνται ως άριστα καλλυντικά ονομαζόμενα και Τροφή του δέρματος. Συνιστάτε κυρίως η κατανάλωση αυτών για την διατήρηση της δροσερότητας και της ευχρωμίας του προσώπου.
Αναφέρουμε τη παραδειγματική περίπτωση της μαρκησίας de Crequi, η οποία τρώγοντας 35 περίπου πορτοκάλια κάθε ημέρα, διατήρησε τη θαλερότητα του προσώπου της μέχρι της ηλικίας των 98 ετών.

Προς θεραπευτικούς σκοπούς τα πορτοκάλια χρησιμοποιούντα κυρίως κατά του σκορβούτου και της αναιμίας, επίσης και ως δροσιστικά σε πυρετικές καταστάσεις αλλά και ως αναψυκτικά κατά τις θερμές εποχές του έτους.
Είναι ευστόμαχα, συστηθέντα θερμότατα κατά των στομαχικών ανωμαλιών των υποπεπτικών και κατά της ατονικής δυσκοιλιότητας.
Προκαλούν την όρεξη και τονώνουν την πέψη.

Κατά τον Heraud ο χυμός των πορτοκαλιών περιέχει κιτρικό οξύ, μηλικό οξύ, ασβέστιο, ζάχαρο, λεύκωμα, γλοιώδη ουσία και νερό. Οι σπόροι τους περιέχουν κρυσταλλώσιμη πικρή ουσία γνωστή με την ονομασία λιμονίνη.

Από τον φλοιό τους παρασκευάζεται σιρόπι χορηγούμενο σε δόση 30-60 γραμμαρίων ως τονωτικό, ευστόμαχο και διεγερτικό.

Τα φύλλα και τα άνθη της πορτοκαλιάς έχουν καταπραϋντικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες, παραγγελλόμενα κατά των σπασμωδικών καταστάσεων, του λόξυγκα, του σπασμωδικού βήχα, των γαστραλγιών, της αϋπνίας, των νευρικών διαταραχών και ανησυχιών κλπ.
Για τους σκοπούς αυτούς χορηγούνται κυρίως σε μορφή εγχύματος ή ως αποσταγμένο νερό ανθέων πορτοκαλιάς, λευκό αφέψημα του Syndenham (codex 1908), ελιξίριο του Carus (codex 1908), κλπ. Παρασκευάζονται από τα άνθη της πορτοκαλιάς ηδύποτα και καραμέλες στομαχικές.

Λεμόνια

Ο χυμός του λεμονιού είναι δροσιστικός, αντιδιψικός, ορεκτικός αντιεμετικός, διουρητικός και αντισηπτικός, αντικαθιστά δε εύστοχα και επωφελή στη διατροφή των δυσπεπτικών και των αρθριτικών το ξύδι.

Ο χυμός του λεμονιού βρίσκει χρήση στη θεραπευτική κατά του σκορβούτου, κατά του αρθριτικού και της αρτηριοσκληρώσεως, κατά των νεφρίτιδων, κατά των αιμοπτύσεων, κατά των υπατικών νοσημάτων, ως αναψυκτικός και δροσιστικός κατά των πυρετικών νόσων, προς εξουδετέρωση των δηλητηριωδών και μολυσματικών ιδιοτήτων διαφόρων οστρακοδερμάτων (στρειδιών, μυδιών) και τοπικώς κατά των φαρυγγίτιδων, αμυγδαλίτιδων και στοματίτιδων, κατά των οφθαλμιών και των επιπεφυκίτιδων, κατά των αιμορραγιών, προς καλλωπισμό του δέρματος και θεραπεία των ρυτίδων (πανάδων) και προ καθαρισμό και καλλωπισμό των χεριών, χρησιμοποιούμενος συνήθως για το σκοπό αυτό με γλυκερίνη.
Τέλος ο χυμός του λεμονιού αποτελεί αντίδοτο κατά των αλκαλίων δηλητηριάσεων, χορηγούμενος για αυτό σε τόση δόση, όση αρκεί για να οξυνισθούν πλήρως τα εμέσματα του υπό δηλητηρίαση ατόμου.

Νεράτζια

Φαρμακευτικός χρησιμοποιούνται οι φλοιοί των νεραντζιών, κυρίως σε μορφή σιροπιού ή βάμματος, ως αρωματικοί, τονωτικοί και ευστόμαχοι.


Πηγή: Τα εδώδιμα φυτά ως τροφές και ως φάρμακα-Ανάργυρου Μ. Σφακιαννάκη via ftiaxno.gr